چهره ها | پاورفان

جنجالی ترین استیضاح سال ۹۶ که شب چهارشنبه سوری در بهارستان برگزار شد، با رای ناپلئونی نمایندگان به دکتر  علی ربیعی، وزیر کار، رفاه وتامین اجتماعی و رای بالا به دکتر عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی دولت دوازدهم پایان  یافت. این  جلسه که یکی از پر تنش ترین جلسه های بررسی کارنامه وزاری حسن روحانی پس از رای اعتماد مجلس در تابستان امسال بود، بازتاب های گسترده ای در رسانه ها و فضای مجازی داشت که به نظر می رسد تا روزهای پایانی سال و حتی سال آینده نیز ادامه داشته باشد.

سال ۹۶ را باید از جهاتی، سال افشاگری های اسنادی دانست. جایی که در اوایل سال در جریان رقابت های دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶، جریان افشاگری ها با انتشار تصویر سند خانه حسن روحانی توسط محمد باقر قالیباف، شهردار وقت تهران و نامزد اصولگرایان در جریان آخرین مناظره تلویزیونی آغاز شد و اکنون که روزهای پایانی سال را در پیش داریم، این رویه توسط دیگر چهره های شاخص سیاسی و ورزشی ادامه دارد.

در سراسر دنیا، دانشمندان زیادی در زمینه های مختلف به فعالیت می پردازند. آن ها شبانه روز خود را صرف کسب علم و دانش نموده و با ارائه نظریات مختلف، تلاش می کنند که زندگی بشر را بهبود ببخشند و مسائل مبهم را آشکار سازند. با این وجود، عده کمی از آن ها به موفقیت های چشمگیر دست می یابند و به شهرت می رسند.

استیفن هاوکینگ یک فیزیکدان فرانابغه بود که کتابی جالب با عنوان «تاریخچه مختصر زمان» (A Brief History of Time) نوشته و بسیاری آن را خوانده اند. در کل این انسان نابغه کارهای خارق العاده ی زیادی انجام داده و کمتر کسی است که اسم او را نشنیده و با او آشنایی مختصری نداشته باشد. وی علی رغم مشکلات جسمی باورنکردنی که توانایی حرکت کردن، نشستن و حرف زدن و حتی کوچک ترین حرکتی را از او نیز گرفته، توانست با مرتبط کردن تئوری ها و علوم مختلف، جواب بسیاری از سوالات پیچیده ی بشری را بیابد.

استیفن هاوکینگ، ستاره پرفروغ علم کیهان شناسی، که نظریات او شکل دهنده کیهان شناسی مدرن بوده و مخاطبانی میلیونی در سراسر جهان داشت در سن ۷۶ سالگی درگذشت. خانواده او با انتشار بیانیه ای در اولین ساعات روز چهارشنبه مرگ او را در خانه شخصی اش در کمبریج لندن تایید کرد. فرزندان هاوکینگ- لوسی، رابرت و تیم در این بیانیه چنین گفته اند: ” ما از این که پدر دوست داشتنی مان امروز درگذشت بسیار غمگین هستیم. او یک دانشمند بزرگ و یک مرد فوق العاده بود. شحاعت و استقامت او همراه با ذکاوت و شوخ طبعی اش الهام بخش بسیاری از مردم در سراسر جهان بود. او یک بار گفت: چیز زیادی از دنیا وجود نداشت اگر خانه ی مردمانی که دوستشان دارید نبود. ما برای همیشه دلتنگ او خواهیم بود”.

کمتر از ۱۰ درصد اعضای سازمان ملل متحد را زنان تشکیل داده‌اند، اما همین شمار اندک به‌قدری قدرتمند هستند که توانسته‌اند با تلاش‌های هوشمندانه خود در تحولات اخیر جهان تاثیر شگرفی داشته باشند و نقش بسیار مهمی ایفا کنند.

زنانی که تاریخ را تغییر داده‌اند و با ثروت، نفوذ رسانه‌ای و قدرت کلام خود در مقابل افکار جنسیت‌زده ایستادگی کرده‌اند، اکنون شانه‌به‌شانه مردان سرشناس و چه‌بسا برتر از آنها در تلاش برای ساختن جهانی بهتر هستند.

شاید بتوان گفت که آدولف هیتلر جنجالی ترین چهره سیاسی قرن بیستم و شاید تمام دوران باشد. در دوران جنگ جهانی دوم و سال های پس از آن همواره چهره آدولف هیتلر به عنوان انسانی بیرحم، جنگ طلب و بیمار ترسیم شده است اما این که این ادعاها تا چه حد واقعیت داشته و چه مقدار از آن تنها پروپاگاندای کشورهای غربی بوده است را نمی توان با اطمینان بیان کرد.

رهبران جهان سیاستمدارانی هستند که قدرت زیادی در کشور خود و در سراسر جهان دارند. بدین ترتیب طبیعی است اگر فکر کنیم رهبران جهان هیچ نیازی به پول و دستمزد نداشته و در واقع هر چه بخواهند می توانند داشته باشند. انسان ها همواره در مورد حقوق ها و دستمزدهای دیگران حساس و کنجکاو بوده اند و وقتی که پای رهبران جهان به میان بیاید این کنجکاوی صدها برابر خواهد شد.

شبنم مقدمی، هنرپیشه سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان است که در سالهای اخیر، موفقیت های خوبی در جشنواره فیلم فجر کسب کرده و در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر نیز کاندیدای دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن بخاطر نقش آفرینی در فیلم خجالت نکش شد. عنوانی که در نهایت به پدیده جشنواره امسال یعنی سارا بهرامی رسید و خانم مقدمی بر خلاف دوره سی و چهارم که با سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن به خانه رفت، امسال شکارچی سیمرغ بلورین نشد.

یکی از اعضای اصلی کلوب روسای جمهور بودن، فرصتی است که نصیب هر کسی نمی‌شود. حالا تصور کنید رئیس جمهور یکی از پهناورترین و اثرگذارترین کشورهای جهان هم باشید!

بدون شک سیاست‌های متفاوتی که اغلب روسای جمهور با یکدیگر دارند باعث می‌شود تا تصور کنیم هیچ‌کدام چشم دیدن دیگری را ندارد. اما پرزیدنت‌های ایالت متحده آمریکا با فراتر گذاشتن پا از خط‌مش‌های سیاسی خود، نشان داده‌اند که می‌توان در عین فرق داشتن، همچنان در کنار هم ماند و برای یکدیگر احترام قائل شد.