خواندنی ها و دیدنی ها | پاورفان

آیا پیشگویی و خبر دادن از آینده واقعیت دارد؟ آیا کسی می تواند اتفاقاتی که در آیند می افتد یا سرنوشت فرد یا افرادی را پیشگویی کند؟ سفر در زمان، از یک جنبه کاملاً قابل دسترس است. هر کسی که بخواهد در زمان سفر کند باید سرعتی برابر سرعت نور داشته باشد. مقدار انرژی که برای این کار لازم است نیز غیرقابل تصور خواهد بود. سریال های تلویزیونی مانند «دکتر هو» (Doctor Who) و فیلم هایی مانند «بین ستاره ای» (Interstellar) مفهوم اتفاقات علمی تخیلی را باورپذیرتر ساخته اند اما اگر واقعا انسان می توانست در زمان سفر کند چه اتفاقی می افتاد؟

آیا فیلم «زن شگفت انگیز» (Wonder Woman) را دیده اید و آرزو کرده اید که مانند شخصیت اصلی این فیلم بتوانید به خانه خود در جزیره ای که تنها متعلق به زنان باشد بروید. این رویا به زودی به واقعیت بدل خواهد شد: یکزن کارآفرین به نام کریستینا روث، مکان استراحتی خصوصی با نام «جزیره سوپر شی» (SuperShe Island) در فاصله ای از سواحل فنلاند ساخته که هیچ مردی اجازه ورود به آن را ندارد. روث می گوید هدف او از این کار ساخت مکانی برای استراحت زنان بدور از فشارهای جامعه و بدست آوردن یک انرژی کاملاً زنانه است.

کره شمالی پرحرف و حدیث ترین کشور جهان است که هر چه در مورد عجایب آن بگوییم کم گفته ایم. تا حالا بارها شنیده ایم که مقامات این کشور ادعا کرده اند مقامات آمریکایی و کره جنوبی سعی کرده اند رهبر این کشور را ترور کنند. این که این ادعاها راست باشد یا دروغ را نمی دانیم اما در مورد یکی از این موارد دستکم هیچ شک و شبهه ای وجود ندارد. قرار بود عملیات بسیار سری باشد و طی آن گروهی از نیروهای ویژه به حمله مرکز اقامت کیم ایل سونگ که بعدها رهبر کره شمالی شد او را به قتل برسانند.اما «واحد ۶۸۴» کره جنوبی که در سال ۱۹۶۸ تشکیل شده بود بعد از حمله غیرمنتظره نیروهای کره شمالی به اقامتگاه ریاست جمهوری کره جنوبی در سئول، نشان داد که کاربرد چندانی ندارد.

شاید بتوان گفت که آدولف هیتلر جنجالی ترین چهره سیاسی قرن بیستم و شاید تمام دوران باشد. در دوران جنگ جهانی دوم و سال های پس از آن همواره چهره آدولف هیتلر به عنوان انسانی بیرحم، جنگ طلب و بیمار ترسیم شده است اما این که این ادعاها تا چه حد واقعیت داشته و چه مقدار از آن تنها پروپاگاندای کشورهای غربی بوده است را نمی توان با اطمینان بیان کرد.

رهبران جهان سیاستمدارانی هستند که قدرت زیادی در کشور خود و در سراسر جهان دارند. بدین ترتیب طبیعی است اگر فکر کنیم رهبران جهان هیچ نیازی به پول و دستمزد نداشته و در واقع هر چه بخواهند می توانند داشته باشند. انسان ها همواره در مورد حقوق ها و دستمزدهای دیگران حساس و کنجکاو بوده اند و وقتی که پای رهبران جهان به میان بیاید این کنجکاوی صدها برابر خواهد شد.

یکی از اعضای اصلی کلوب روسای جمهور بودن، فرصتی است که نصیب هر کسی نمی‌شود. حالا تصور کنید رئیس جمهور یکی از پهناورترین و اثرگذارترین کشورهای جهان هم باشید!

بدون شک سیاست‌های متفاوتی که اغلب روسای جمهور با یکدیگر دارند باعث می‌شود تا تصور کنیم هیچ‌کدام چشم دیدن دیگری را ندارد. اما پرزیدنت‌های ایالت متحده آمریکا با فراتر گذاشتن پا از خط‌مش‌های سیاسی خود، نشان داده‌اند که می‌توان در عین فرق داشتن، همچنان در کنار هم ماند و برای یکدیگر احترام قائل شد.

دزدان دریایی قرون وسطی بی رحم، ترسناک و بی پروا بودند. اما اگر تصور می کنید آن ها مشتی دزد وحشی و کریه بودند، سخت دراشتباهید. حقیقت این است که آن ها بسیار نظم یافته و پیرو مجموعه قوانین و مقرراتی سرسختانه بودند. آن ها بسیار پیشرفته هم بودند؛ به طوری که بسیاری موضوعات مثل دموکراسی که حتی تا قرن گذشته تابو محسوب می شد، در میان دزدان دریایی رایج داشت.

همواره داستان های باورنکردنی و جالبی از مردانی شنیده می شود که تصمیم به فرار از زندان های مخوف و فوق امنیتی گرفته و در برخی موارد نیز با نقشه ای حساب شده موفق به انجام این کار شده اند. اما شاید تاکنون نشنیده باشید که زنان زندانی نیز وجود داشته باشند که در کمال ناباوری موفق به فرار از زندان شده اند. باور کنید یا نکنید زندانیان زن متعددی نیز به فکر فرار از زندان افتاده و با هر انگیزه و به هر وسیله ای موفق به این کار شده اند.

کره شمالی، پر خبر ترین کشور دنیا در سال های اخیر که به واسطه آزمایش های موشکی دوربرد و هسته ای، در کانون توجه رسانه ها و سرتیتر خبرگزاری ها قرار گرفته است، یکی از عجیب ترین و باور نکردنی ترین روش های حکومت کمونیست را در شرق قاره کهن و در مرزهای روسیه، چین و کره جنوبی تجربه می کند. سیستم حکومتی این کشور سبب شده تا برخی از شهروندان کره شمالی به خارج از این کشور گریخته و خاطرات خود را از زندگی سخت در این کشور در قاب فیلم و عکس و حتی کتاب به رشته تحریر و انتشار در آورند.

در قرن نوزدهم میلادی، معلمی به نام ویلهلم وون اوستن اسب خود را برای سرگرم کردن مردم روی صحنه نمایش برده و بدین ترتیب به تیتر اول روزنامه های آن زمان تبدیل شد. اسب او که «هانس باهوش» نام داشت، بر اساس ادعاها می توانست اشیاء را شمرده و محاسبات ساده ریاضی را انجام دهد و سپس با کوبیدن سم خود به زمین نتیجه محاسباتش را اعلام نماید. در حالی که بسیاری از تماشاگران از این نمایش خارق العاده و هوش اسب مذکور حیرت زده شده بودند اما یک روانشناس زیرک و ریزبین متوجه فریبی که در این نمایش به کار گرفته شده بود شد.